Anahi

Anahí, właśc. Anahí Giovanna Puente Portilla Velasco (ur. 14 maja 1983 w Meksyku) – meksykańska aktorka i była wokalistka zespołu RBD. Znana z roli Míi Colucci w telenoweli Rebelde.

W 2001 roku Anahí zachorowała na anoreksję – w krytycznym momencie choroby ważyła 35 kg i trafiła do szpitala. Anahí dostała zapaści serca, które przestało bić na 8 sekund, jednak lekarzom udało się ją uratować. Po opuszczeniu szpitala Anahí udała się na dwuletnie leczenie kliniczne. W 2008 roku, przy wsparciu Televisy, rozpoczęła kampanię skierowaną przeciwko zaburzeniom jedzenia, sama rozwiązując swoje problemy zdrowotne.

Po chorobie jako pierwszy pomocną rękę wyciągnął do niej Pedro Damian dając jej rolę w swoim nowym projekcie. Uznał, ze jest najlepsza do odegrania roli Míi Colucci w telenoweli Rebelde, która przyniosła jej sławę.
W 2006 roku, Anahí otworzyła w Meksyku własny sklep odzieżowy, nazwany Anahi World.
W 2006 roku administracja podatkowa Meksyku zawiesiła 4 konta bankowe Anahí jako środek zapobiegawczy, gdyż uważała, że aktorka jest zamieszana w oszustwa podatkowe. W 2008 roku, po podjęciu środków sądowych, oddano rachunki Anahí.
W listopadzie 2008 roku, po koncercie w Wenezueli fani włamali się do pokoju aktorki, ujawniając, że Anahí odrzuciła wszystkie prezenty otrzymane od fanów. Zaistniała sytuacja wywołała oburzenie wśród fanów, co zmusiło Anahí do wydania specjalnego oświadczenia, wyjaśniające zdarzenie.
Dnia 25 kwietnia 2015 wyszła za mąż za Manuela Velasco.

Obecnie Anahi pracuje nad swoją kolejną płytą, której premiera odbędzie się w październiku 2015r.

Filmografia (wybrane):

2000r.- Primera amor jako Jovanna Luna

2002r.- Clase 406 jako Jessica Riquelme

2004r.- Zbuntowani jako Mia Colucci

2007r.- RBD: La Familia jako Any

2011r.- Podwójne życie Angeliki jako Angelica Estrada

Dyskografia:

1996r.- Hoy es manana

1997r.- Anclado en mi corazon

2000r.- Baby Blue

2009r.- Mi Delirio

2010r.- Mi Delirio Deluxe Edicion

ŻAK

W ostatni weekend byłam pierwszy raz szkole ŻAK. Miałam w sobotę dwie lekcje WOSu, dwie lekcje polskiego i dwie lekcje angielskiego a w niedziele miałam matematykę, WOS i polski.

Trochę się obawiałam jak to będzie wszystko wyglądać bo w końcu znowu miałam iść do nowej szkoły gdzie są inni nauczyciele i inni ludzie. Ta szkoła to jest tzw. liceum dla dorosłych czy jak kto woli liceum zaoczne bo chodzi się tam co dwa tygodnie w sobotę i niedziele. Nawet nie ma dzwonków i można sobie nawet wyjść w czasie lekcji i nikt się nie doczepi. Nauczyciele są w porządku i ludzie w grupie też są spoko więc w sumie chyba jestem w miarę zadowolona. Obawiam się trochę czy zdam wszystkie przedmioty no i czy zdam maturę,ale nawet jeśli nie zam matury to i tak mogę iść do szkoły policealnej więc chyba bardziej zależy mi żeby skończyć szkołę a maturę jak zdam to dobrze jak nie to trudno to w końcu nie jest koniec świata a ludziom zdarzają się gorsze rzeczy i jeśli mi się nie uda zdać matury to kij z tym nie będę płakać z tego powodu. 

Krótki powrót do liceum

Na początku września byłam z moją koleżanką Weroniką w naszym liceum żeby odwiedzić nauczycieli. Trochę dziwne to było dla mnie uczucie wejść do budynku do którego się chodziło dzień w dzień przez ostatnie trzy lata a teraz iść tam tylko na chwilę. Jak szłyśmy korytarzem to miałam takie uczucie jakbyśmy były tutaj dopiero co jaka cała klasa jako uczniowie tej szkoły choć było to jakieś 5 miesiące temu. Rozmawiałyśmy z naszą panią wychowawczynią, z panią od historii, od przyrody, od francuskiego i z panią pedagog i wicedyrektor. Miło było poczuć się jak uczennica tej szkoły jak kiedyś. Przypomniało mi to te wszystkie zajebiste chwile, które przeżyłam w tej szkole. Mimo że moja klasa była najgorsza w szkole i chyba codziennie był jakiś przypał to chyba i tak nauczyciele choć trochę nas lubili. Brakuje mi tych chwil i tęsknie za tym. Szkoda że to już się skończyło. Zaraz się zaczyna październik i moja klasa zaczyna studia i szkoda że już nigdy nie będziemy jedną klasą i nie będziemy siedzieć w szkole na lekcjach, ale przynajmniej pozostały nam wspomnienia, które są bardzo cenne dla każdego z nas. Myślę że fajnie jest tak wrócić na chwile do tego co było.

Letnie Tanie Kinobranie

Dawno mnie tu nie było, ale przez tydzień nie miałam komputera bo musiałam go odesłać do naprawy i nawet chyba nie chciało mi się nic pisać. W sumie to nie wiem czy ktoś to w ogóle czyta i czy kogoś obchodzi to czym się interesuję.

Jakiś czas temu pisałam że byłam w kinie na filmie w festiwalu Letnie Tanie Kinobranie w Kinie pod Baranami a dzisiaj chciałam napisać o tym festiwalu.

Letnie Tanie Kinobranie w Kinie pod Baranami to wakacyjny festiwal w którym wyświetlane są filmy w 9 różnych cyklach tematycznych:

1.Północ i Południe (m.in. Druga Szansa, Obywatel Roku, Służby Specjalne)

2.Młodość i Dojrzałość (m.in. Boyhood, Pani z przedszkola, Zbliżenia)

3.Miłość i Samotność (m.in. Lato miłości, Pożądanie, Zaginiona dziewczyna)

4.Śmiech i Łzy (m.in. Chcę się żyć, Disco Polo, Nietykalni)

5.Światło i Mrok (m.in. Fotograf, Jeziorak, Miasto 44)

6.Spokój i Szaleństwo (min. Blue Jasmin, Lśnienie, Whiplash)

7.Siła i Słabość (m.in. Bogowie, Carte Blanche, Ida)

8.Magia i Codzienność (m.in. Body/Ciało, Papusza, Wiek Adeline)

9.Daleko i Blisko (m.in. Dzika Droga, Wielki Błękit, Zimowy Sen)

W tym roku byłam na dwóch filmach (Disco Polo i Polskie Gówno).

Pomysł takiego festiwalu jest bardzo fajny, lecz według mnie w tamtym roku były lepsze filmy.

Polecam wszystkim ten wakacyjny festiwal.